De lange weg naar een droombaan

“Werken op de ambulance is al een droom van me sinds ongeveer 2004. Ik wist dat de weg ernaartoe lang zou zijn, maar nu komt het doel toch écht in zicht.”

Edgar van ’t Hof (33) is één van de flink wat nieuwe collega’s die het afgelopen jaar bij ons zijn ingestroomd. Hij hoopt half april gediplomeerd te zijn als ambulanceverpleegkundige, maar werkt al sinds september onder werkbegeleiding – met steeds toenemende zelfstandigheid – op de ambulance.

“Dit werk is zó afwisselend, zowel qua ziektebeelden als omstandigheden. Je komt bij mensen thuis, of als eerste hulpverlener bij een situatie op straat, soms best spannende situaties. Samen met de ambulancechauffeur werk je heel zelfstandig. In het ziekenhuis was ik gewend beslissingen te nemen in een team en onder toezicht van een arts, maar op de ambulance word je geacht nog veel meer op je eigen oordeel af te gaan. En zelfs al weet je soms niet direct precies wat iemand heeft, toch moet je de juiste dingen voor die patiënt gaan doen.” De afgelopen 2,5 jaar was Edgar Spoedeisende-Hulpverpleegkundige in het Albert Schweitzer ziekenhuis.

(De tekst gaat verder onder de foto.)

De specialisatie tot SEH-, IC- of anesthesieverpleegkundige is een noodzakelijke stap om aan de opleiding tot ambulanceverpleegkundige te kunnen beginnen. Edgar kreeg de smaak voor het beroep te pakken toen hij als ‘medic’ werkte bij de Luchtmobiele Brigade. “In die functie ben je, als een van de manschappen, speciaal getraind voor gericht verpleegkundig handelen in gevechtssituaties, maar je bent geen verpleegkundige.” Hij werd uitgezonden naar Afghanistan en haalde ook bij Defensie het diploma tot verzorgende. Na zeven jaar bij die werkgever, stapte hij over naar het Franciscus Gasthuis om eerst tot verpleegkundige en daarna tot SEH-verpleegkundige te worden opgeleid.

Nu brengt hij dagelijks patiënten binnen bij zijn voormalige collega’s in Dordrecht. Edgar: “Ik kom daar met veel plezier over de vloer. Het is handig om aan de andere kant te hebben gestaan, want ik weet precies hoe zij werken en hoe ze een patiënt graag overgedragen willen krijgen. Anderzijds voel ik me wel eens bezwaard als we op een druk moment een patiënt brengen van wie ik vermoed dat die geen ziekenhuiszorg nodig heeft, maar die we ook niet zonder een check thuis konden laten. Dat moet ik dan loslaten, het hoort allemaal bij het werk.” Met het doel in zicht, lijkt het eigenlijk nog steeds de droombaan te zijn waar hij op hoopte? “Vooralsnog wel! Ik ga met veel plezier naar mijn werk. Ik geniet er echt van.”

We hebben bij onze dienst altijd mogelijkheden voor gediplomeerde ambulanceverpleegkundigen en regelmatig vacatures voor opleidingsplaatsen. Houd het in de gaten op www.ravzhz.nl/werken-bij