‘Het Gezicht Van’: David, onze collega uit Barcelona

𝗜𝗻 𝗼𝗻𝘇𝗲 𝗽𝗼𝗿𝘁𝗿𝗲𝘁𝘀𝗲𝗿𝗶𝗲 ‘𝗛𝗲𝘁 𝗚𝗲𝘇𝗶𝗰𝗵𝘁 𝗩𝗮𝗻’ 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗸𝗲𝗲𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗰𝗼𝗹𝗹𝗲𝗴𝗮 𝗱𝗶𝗲 𝗼𝗻𝘇𝗲 𝗱𝗶𝗲𝗻𝘀𝘁 𝘃𝗮𝗻𝘂𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗯𝘂𝗶𝘁𝗲𝗻𝗹𝗮𝗻𝗱 𝗶𝘀 𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻.

𝗡𝗮𝗮𝗺: David Peña Castilla
𝗟𝗲𝗲𝗳𝘁𝗶𝗷𝗱: 33
𝗔𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿𝗴𝗿𝗼𝗻𝗱: Was acht jaar ambulanceverpleegkundige in zijn geboortestad Barcelona, kwam twee jaar geleden definitief naar Nederland, rolde in no-time hier weer in zijn geliefde beroep en roeping.

(De tekst gaat verder onder de foto’s.)

𝙄𝙨 𝙟𝙤𝙪𝙬 𝙬𝙚𝙧𝙠 𝙝𝙞𝙚𝙧 𝙝𝙚𝙚𝙡 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙨 𝙙𝙖𝙣 𝙞𝙣 𝙎𝙥𝙖𝙣𝙟𝙚?
“Het niveau van de ambulancezorg, de middelen, de protocollen: ze zijn vrijwel hetzelfde. Het zorgsysteem is wel anders. In Catalonië is het helemaal publiek georganiseerd, dus door de overheid gestuurd. Daar is de patiënt meer een gebruiker van zorg, in Nederland meer een klant, die we wat formeler en meer als persoon benaderen. En omgekeerd ook. Dat je hier soms achteraf een persoonlijk bedankje van een patiënt krijgt, vond ik de eerste keer heel bijzonder. Dat maakte ik in Barcelona niet mee.”

𝙄𝙨 𝙙𝙖𝙩 𝙗𝙚𝙩𝙚𝙧 𝙤𝙛 𝙨𝙡𝙚𝙘𝙝𝙩𝙚𝙧?
“Het is gewoon anders. Daar ligt de nadruk meer op het praktische, zakelijke aspect. Een ziekenhuis is er wat minder mooi, het is een gebouw. En als de Spoedeisende Hulp vol is, rijden we niet naar een ander ziekenhuis. Dan komt er gewoon nog een patiënt bij. Anderzijds bestaat daar wel een volledig geïntegreerd elektronisch patiëntendossier waar ook de huisarts en het ziekenhuis op zijn aangesloten. Kwam ik met de ambulance bij een patiënt, dan kon ik snel een eerder ECG of een recente foto inzien. In Nederland zijn dat allemaal gescheiden systemen. Hier ben ik meer tijd kwijt met overleg. In Nederland is wel weer meer oog voor bijvoorbeeld huiselijk geweld in de thuissituatie van de patiënt en voor nazorg aan ons als hulpverleners.”

𝙒𝙖𝙨 𝙙𝙚 𝙤𝙫𝙚𝙧𝙨𝙩𝙖𝙥 𝙢𝙤𝙚𝙞𝙡𝙞𝙟𝙠?
“Niet heel erg. Van huis uit ben ik universitair geschoold verpleegkundige met drie masters: IC, anesthesie en spoedambulance. Het eerste jaar in Nederland werkte ik op de IC in Bergen op Zoom. Na een tijdje miste ik het acute en de uitdaging van de ambulance. Toen ben ik de opleiding gaan volgen aan de Academie voor Ambulancezorg. De taal was ik al gaan leren nadat mijn Nederlandse partner en ik besloten hadden dat we in Nederland zouden gaan wonen. In Barcelona had ik negen maanden een privéleraar en eenmaal in Nederland heb ik met succes Staatsexamen afgelegd. Je hoort nog wel iets aan me, uiteraard. Soms vragen patiënten me of ik uit België kom.”

𝙈𝙞𝙨 𝙟𝙚 𝘽𝙖𝙧𝙘𝙚𝙡𝙤𝙣𝙖?
“Ik mis vooral de vriendschappen die ik daar mijn hele leven al had. In een nieuw land kun je die niet zo makkelijk op dezelfde manier opbouwen. Maar verder heb ik het hier naar mijn zin. Op het werk is het goed, elke dag is anders. Mijn partner en ik reizen graag. We hebben een huis in Dordrecht gekocht, dus ik zit hier sowieso voor dertig jaar vast, haha.”