‘Het Gezicht Van’: centralist Erden

Vandaag, de Europese Dag van het Alarmnummer 112, is een mooi moment om onze nieuwe portretserie Het Gezicht Van… te starten. De eerste collega die we eens goed onder de loep nemen is een van de uitgiftecentralisten op onze meldkamer.

Naam: Erden van der Bent
Leeftijd: 49
Achtergrond: Getrouwd, studeerde fijnmechanische techniek, sinds 2011 werkzaam als uitgiftecentralist, heeft een passie voor Hebreeuws en wiskunde, is dankzij een autismespectrumstoornis een snelle analytische denker en goed in het leggen van verbanden.

(De tekst gaat verder onder de foto’s.) 

Wat drijft jou om dit werk elke dag vol passie en focus te doen?

“Wat mij drijft is dankbaarheid! Die ervaar ik innerlijk als ik mag samenwerken met zeer getalenteerde ambulancehulpverleners, meldkamercollega’s en ketenpartners, om samen de juiste en de beste zorg te bieden aan de patiënt.”

Wat is bij uitstek jouw toegevoegde waarde?

“Als uitgiftecentralist mag ik dienstopdrachten geven aan ambulances, rapid responders en het mobiel medisch team. Bij het coördineren van de ambulancezorg moet ik de ander altijd weten te overtuigen én te bewegen, binnen de grenzen van wat voor de ander professioneel en persoonlijk mogelijk is. Met de dynamiek van mijn stem blijf ik voortdurend zoeken naar een correcte, aanvullende, waarderende manier van communiceren. Wat je zegt en vooral hoe je iets zegt kan bepalend zijn voor de kwaliteit van de hulpverlening. Ik vind dat een goede meldkamerstem moet zijn als het licht van een vuurtoren, waarmee ambulances operationeel gezien veilig hun positie en navigatie kunnen bepalen. Ambulancemedewerkers moeten bij het horen van de stem het gevoel hebben dat ook zijzelf in goede handen zijn. Wat mezelf betreft: onder stressvolle omstandigheden komen mijn creativiteit, inlevingsvermogen en communicatieve vaardigheden helemaal tot bloei.”

Beschrijf eens een moment dat jou diep raakte tijdens het werk?

“Ik herinner me goed de trieste situatie waar een persoon door de trein was aangereden. Bij het coördineren van het ambulanceproces las ik met enige verbazing in het meldkamersysteem dat ook de dierenambulance was gealarmeerd. Een paar regels verder las ik dat er op het perron een tas was achtergelaten door de overleden persoon. In die tas zat een klein hondje… Toen brak ik.”

Wat mag/moet iedereen van jou weten of wat kunnen collega’s van jou leren?

“Net als mijn hobby, de wiskunde, kent mijn functie een bereik en een domein. Om iets te bereiken door het coördineren van het ambulanceproces, moet je beseffen dat je domein – dat is je eigen input – beperkt is door glasheldere protocollen en procedures. Ook het bereik is beperkt: je kunt er niet altijd uithalen wat je erin stopt. Maar die zogenaamde beperkingen ervaar ik als een zegen. Ze geven mij de juiste focus om binnen de kaders van realistische mogelijkheden communicatief sterk te zijn. Complexe incidenten blijven daardoor voor mij overzichtelijk. Mijn motto is: doe de dingen niet alleen goed, maar doe ook de goede dingen! Ken je bereik, je functie en domein door en door. Blijf oefenen. Vooral in dit vakgebied ben je net zo goed als je laatste wedstrijd. Dat moet je aankunnen. Blijf scoren in kwaliteit, onze patiënt heeft daar recht op!”

Wil je doen wat Erden doet? Dat kan! Bekijk de vacature van uitgiftecentralist op https://www.ravzhz.nl/werken-bij en reageer vóór 20 februari!