‘Het Gezicht Van’: ambulancedokter Merel

Achter onze bekwame ambulanceprofessionals staan twee dokters, die eindverantwoordelijk zijn voor het handelen van de hulpverleners in het veld. Een van hen is SEH-arts Merel Willeboer. Zij figureert deze keer in de portretserie ‘Het Gezicht Van’.

Naam: Merel Willeboer
Leeftijd: 39
Achtergrond: Studeerde geneeskunde in Rotterdam en specialiseerde zich tot SEH-arts. Werkt drie dagen per week op de SEH van het Franciscus Gasthuis & Vlietland en twee dagen per week als medisch manager ambulancezorg (MMA) bij onze dienst. “Al mijn vrije tijd gaat op aan het gezin, familie en vrienden. Dat is het allerbelangrijkste.”

(De tekst gaat verder onder de foto’s.)

Waarom heeft een ambulancedienst eigenlijk artsen, die werken toch niet op de ambulance?

“Klopt. Maar onze ambulanceverpleegkundigen moeten zelfstandig handelingen kunnen verrichten die volgens de wet voorbehouden zijn aan artsen. Denk aan intuberen, cardioverteren, de luchtweg chirurgisch vrijmaken of een ingeklapte long herstellen met een naald. Een arts moet dat vooraf autoriseren en de verpleegkundige bekwaam verklaren. Ook verpleegkundig meldkamercentralisten en ambulancechauffeurs worden bekwaam verklaard. Dat is een van de taken van mijn collega-MMA Erick Oskam en mij. Daarnaast houden we ons bezig met scholing, protocollen, het voorschrijven van geneesmiddelen, overleg over bijzondere situaties en de afhandeling van klachten. We zien de meeste patiënten niet zelf, maar staan er wel voor in dat de zorg goed en veilig wordt geboden.”

Kun je je als SEH-arts voldoende inleven in de hulpverlening op straat en bij mensen thuis?

“Zeker. Tijdens de opleiding tot SEH-arts loop je al stage op de ambulance. En ik ga nog steeds regelmatig mee, om voeling te houden met het werk en de collega’s. Als ik op de SEH aan het werk ben, krijg ik patiënten overgedragen met een verhaal erbij. Er is al een eerste besluit genomen en een behandeling in gang gezet. Het is voor mij waardevol om me te kunnen inleven in hoe de keuzes daarvóór worden gemaakt bij de patiënt thuis, of op straat, in het donker of onder hectische omstandigheden. Ik leer daar zelf ook weer veel van. Je kan de route die een patiënt doorloopt beter overzien en die kennis ook weer gebruiken in keten- en regio-overleggen.”

Je bent eindverantwoordelijk voor het handelen van andere hulpverleners op straat, is dat niet gek?

“Onze ambulancehulpverleners zijn zeer goed opgeleid en bekwaam en ze worden continu na- en bijgeschoold. Ik maak collega’s regelmatig in de praktijk mee, wanneer ik meega op de auto. Eric en ik proberen maximaal bereikbaar te zijn voor ambulanceverpleegkundigen die ter plekke bij de patiënt medisch inhoudelijk met ons willen overleggen. We kennen elkaar bijna allemaal binnen onze dienst, dat geeft vertrouwen. Ik ben echt een mensenmens en vind het fijn om dichtbij collega’s te staan, maar ook dichtbij patiënten. Daarom vind ik het meerijden ook mooi om te doen, je komt eigenlijk altijd wel in bijzondere en waardevolle situaties terecht.”