Waarom schouderbanden eigenlijk altijd moeten

In de twee situaties in het filmpje hieronder komt een brancard met ‘patiënt’ plots tot stilstand bij 12 kilometer per uur. Er is één verschil: eerst zit de patiënt vast in schouderbanden en daarna niet.

Het resultaat spreekt voor zich. Natuurlijk rijdt een brancard nooit met 12 kilometer per uur. Je moet er in deze demonstratie dan ook een ambulance omheen denken, die veel harder rijdt dan 12 kilometer per uur maar wel een noodstop moet kunnen maken of bij een aanrijding betrokken kan raken. (De tekst gaat verder onder het filmpje.)

Onze ambulancechauffeur en trainer Marc van Riezen bouwde de proefopstelling als onderdeel van een trainingsdag voor zijn collega’s. “Behalve de gordel over de buik van de patiënt, zijn ook de schouderbanden verplicht”, aldus Marc. “Ze zitten op elke brancard.” Toch vindt hij dat het gebruik ervan nog wel wat extra stimulans kan gebruiken. “Er kunnen redenen zijn om de schouderbanden niet te gebruiken, bijvoorbeeld ernstige benauwdheid of een schouderfractuur bij de patiënt. Maar meestal kan het en het is een kleine handeling. Ik zou graag zien dat iedere collega er een vaste gewoonte van maakt. We zijn samen verantwoordelijk voor het veilige vervoer van iedereen die in de ambulance meereist, inclusief de liggende patiënt.”

Het thema van de oefendag gisteren was ‘het belang van glijdend vervoer’. Marc: “Van liggen in een ambulance is nog nooit een patiënt beter geworden, maar hij of zij moet er ook zeker niet slechter van worden. Daarom passen wij onze rijstijl niet alleen aan op het verkeer en de omstandigheden, maar ook op de conditie van de patiënt. Wanneer iemand in shock is of neurotrauma heeft, is het ineens niet de kunst om snel te rijden, maar om zo gelijkmatig mogelijk te rijden om de patiënt niet extra te belasten. Daarom zie je ons soms met zwaailicht en sirene toch langzaam en beheerst een rotonde nemen.”